هدف: ارتباط ارگانیک و متقابل بین دانشگاه و صنعت سینما می تواند منجر به ارتقای هر دوی آن‌ها و درنتیجه توسعه بیشتر صنعت سینمایی شود. هدف این پژوهش بررسی علت یا علل عدم ارتباط دانشگاه با صنعت سینما بوده و پرسش اصلی این پژوهش چرایی و دلایل عدم تعامل صنعت سینما و دانشگاه در ایران است؟
روش پژوهش: و به این منظور از روش تحقیق کیفی اکتشافی با بهره گیری از راهبرد تحلیل مضمون استفاده شده است.
یافته‌ها: بررسی ها و نتایج پژوهش نشان می دهد، دانشگاه و صنعت سینما در ایران به صورت دو جریان موازی و بدون تعامل با یکدیگر به فعالیت خود ادامه می دهند و به نظر می رسد، عامل اصلی این عدم ارتباط، فقدان شناخت دقیق و فاصله گیری بی مورد دست اتدرکاران بدنه سینمای ایران از فضای دانشگاهی است که نوعی دانش گریزی و احساس کاذب بی نیازی و استقلال صنعت سینمایی از ارتباط با دانشگاه را فراهم آورده و سبب تلقی بی سوادی، عقب ماندگی و کم اهمیت جلوه پیدا کردن جریان صنعت سینمایی کشور نزد دانشگاهیان و دانشجوبان شده است.
نتیجه‌گیری: موضوعی که باعث شده بسیاری از دانشجویان و اساتید دانشگاه تمایلی به پژوهش و کار در سینمای ملی را نداشته و آن را نادیده بگیرند.
