پیشرفت‌های اخیر در فناوری سلولهای بنیادی دریچه جدیدی را به روی بیماران مبتلا به بیماری‌ها و اختلالاتی می‌گشاید که هنوز درمان نشده‌اند. درمان مبتنی بر سلول های بنیادی، از جمله سلول های بنیادی پرتوان انسانی (hPSCs) و سلول های بنیادی مزانشیمی چند توان (MSCs)، اخیراً به عنوان یک روش کلیدی در پزشکی بازساختی ظاهر شده است. hPSCها به عنوان انواع سلول های خود تجدید شونده تعریف می شوند که توانایی تمایز به فنوتیپ های سلولی مختلف بدن انسان، از جمله سه لایه زایا را دارند. طبق گفته انجمن بین‌المللی سلول‌درمانی و ژن درمانی (ISCT)، سلولهای بنیادی مزانشیمی سلولهای پیش‌ساز چند توانی هستند که دارای توانایی خود تجدیدی (محدود در شرایط آزمایشگاهی) و پتانسیل تمایز به دودمان مزانشیمی هستند. این سلول ها دارای کاربردهای بالینی برای درمان بیماری های انسانی، از جمله اختلالات عصبی، اختلالات ریوی، متابولیک، بیماری های مرتبط با غدد درون ریز، اختلالات تولید مثل، سوختگی های پوستی و بیماری های قلبی عروقی می باشند. برای مثال، سلولهای مزانشیمی مشتق از مغز استخوان(bone marrow (BM)-MSCs) برای درمان آسیب مغزی و نخاعی، سلولهای مزانشیمی مشتق از بافت چربی (adipose tissue (AT)-MSCs) برای درمان اختلالات تولید مثل و بازسازی پوست و سلولهای مزانشیمی مشتق از بند ناف (umbilical cord (UC)-MSCs) برای بیماری ریوی و درمان سندرم زجر تنفسی حاد، به طور بالقوه کاندیدهای خوبی می باشند. علیرغم وجود دانش فنی پزشکی بازساختی در کشور ما، به دلیل کمبود زیرساخت های مناسب پژوهشی، تولید محصولات درمانی مبتنی بر آن و کاربرد آن محدود است. با توجه به اینکه در صدد توسعه این زیرساخت ها در دانشگاه علوم پزشکی اصفهان هستیم، طراحی و اجرای طرح های پژوهشی در حوزه پزشکی بازساختی و سلول های بنیادی و آشنایی دانشجویان پزشکی را با کاربردهای آن از اولویت های مهم حال حاضر آموزش و تحقیقات علوم پزشکی می دانیم. دانشجویان شرکت کننده در این طرح ها، ضمن آشنایی با مفاهیم اساسی پزشکی بازساختی و سلول های بنیادی و کاربردهای درمانی آنها، آموزش های لازم را جهت درگیر شدن در مطالعات مروری و مداخله ای مرتبط فرا می گیرند تا ان شاالله پس از فراغت از تحصیل، در هر حیطه تخصصی که بخواهند ادامه تحصیل دهند، با استفاده درمانی از روش های مبتنی بر پزشکی بازساختی، به مدد الهی طبیبی شفابخش برای بیماران خود باشند.
