پرورش دﻫﻨﺪﮔﺎن صنعت ﻃﯿﻮر ﻫﻤﻮاره ﺑﻪ دﻧﺒﺎل دست یابی به بالاترین سطح ﺗﻮﻟﯿﺪ، ﺑﺎ ﺣﺪاﻗﻞ ﻫﺰﯾﻨﻪ ﻣﻮاد اوﻟﯿﻪ می باشند. با توجه به اینکه بیش از 70 درصد هزینه های پرورش پرندگان مربوط به هزینه جیره غذایی آن ها می باشد، هر اقدامی در جهت اقتصادی نمودن جیره غذایی می تواند به کاهش هزینه های تولیدی و در نتیجه افزایش صرفه اقتصادی در پرورش طیور منجر شود. از اهداف اولیه این صنعت، بهینه سازی استفاده از منابع غذایی همراه با برنامه های خوراک دهی مناسب است. یکی از روش های مهم برای بهینه سازی استفاده از مواد غذایی، استفاده از آنزیم های تولید شده توسط میکروارگانیسم ها می باشد. از مزایای استفاده از آنزیم ها (پروتئاز – فیتاز- آمیلاز و زاینالاز) در جیره طیور، نه تنها بهینه نمودن ضریب تبدیل خوراک و عملکرد پرنده، بلکه کاهش مشکلات زیست محیطی به دلیل کاهش دفع سطوح کمتری از فسفر و نیتروژن توسط پرنده می باشد.
امروزه مهندسی ژنتیک می تواند به عنوان ابزاری قدرتمند در تولید آنزیم های مورد نیاز برای اهداف مختلف صنعتی و زیست محیطی، مورد استفاده قرار گیرد. این رویکرد از طریق 1- انتخاب یک منبع مناسب برای جداسازی ژن (غربالگری نمونه های مختلف و ارزیابی پتانسیل ژنتیکی تولید و فعالیت آنزیم در سویه های مختلف) 2- کلون کردن ژن 3- دستورزی ژنتیکی از طریق ایجاد جهش های تصادفی و هدفمند (با اهداف مختلف مانند پایداری در شرایط اسید با ابزاری همچون ep-PCR) 4- انتقال ژن به میزبان مورد نظر 5- ارزیابی و انتخاب 6- بهینه سازی شرایط مختلف از قبیل سوبسترا و دما و pH منجر به ایجاد سویه های با پتانسیل بالای تولید آنزیم شود.
