در طی این طرح، دانشجویانی از رشته های فیزیوتراپی، ارتوپدی فنی، مهندسی کامپیوتر، مهندسی الکترونیک و مهندسی پزشکی، در کنار یک دیگر به فعالیت خواهند پرداخت تا یک نیاز افراد کم توان در سطح کشور را شناسایی نموده، برای رفع آن به ایده پردازی بپردازند و با بررسی آنچه در سطح کشور و جهان انجام شده است، یک ایده نوآورانه کاربردی ارائه دهند. سپس با کمک یک دیگر، برای اجرایی شدن این ایده فعالیت کرده و محصول اولیه استخراج شده را برای رقابت های مختلف پژوهشی یا فن آورانه شرکت می دهند. در این مسیر بچه ها با شیوه های ایده پردازی، زبان تعامل بین رشته ای، شناسایی نیازها و قابلیت های هر رشته و نحوه جلب کمک های علمی و کاربردی از منابع قابل اعتماد آشنا می شوند و از نزدیک یک فرآیند هدفمند تولیدی را تجربه می کنند. از آنجا که کارشناسان، از جمله رده های پایه فعالیت تخصصی در هر جامعه محسوب می شوند، این رویکرد محصول گرا در افزایش مهارت های ارتباطی، اعتماد به نفس و مهارت های پژوهشی این دانشجویان می تواند مفید باشد. قبل از شروع کار، یک اساسنامه برای عضویت و همکاری گروه تنظیم می شود و براساس آن با نظر خود دانشجویان، برای کم کاری افراد تیم تنبیه ها و برای انجام مطلوب وظایف تشویق هایی پیشنهاد می شود که از طرف سایر اعضای گروه برای هر فرد اعمال می شود.
این سامانه برای آموزش ساده ترین حرکات در افراد با کمترین شدت ناتوانی طراحی می شود یعنی افرادی که در حال ترخیص از مراکز درمان سرپایی هستند. علت انتخاب این گروه هدف، ساده تر بودن سیستم هدف جهت طراحی و پیاده سازی می باشد (باتوجه به اینکه شروع برنامه با دانشجویان جدیدالورد است که هنوز با بسیاری از مهارتهای ضروری رشته خود آشنا نشده اند). با پیشرفت تحصیلی دانشجویان، پیچیدگی سامانه می تواند ارتقا یابد (ولی پیشرفت سامانه سگمان محور است و بسته به میزان همکاری و تمایل گروه به تداوم برنامه، می تواند کل بدن را در برگیرد). هرچه سطح همکاری و انگیزه در گروه بالاتر باشد، سامانه به طرف حرکات پیچیده تر و پرکاربردتر گسترش می یابد.
رشته های:
فیزیوتراپی، ارتوپدی فنی، مهندسی کامپیوتر، مهندسی الکترونیک و مهندسی پزشکی، هنر (بازی سازی، رسانه، گرافیک و…)، مدیریت کسب و کار، روانشناسی بالینی
