دکتر مریم حسنوند

با توجه به انتشار گسترده بیماری سرطان در جوامع بشری، تحقیقات گسترده­ای در مورد شناسایی و درمان انواع مختلف این بیماری در دنیا در حال انجام است. استفاده از پرتوها (تولید شده از منابع مختف مانند شتاب­دهنده­ها و رادیو داروها) از جمله روشهای متداول در تشخیص و درمان این بیماری است. علیرغم پیشرفتهای زیاد در این حوزه، هنوز درمان کامل برای این بیماری وجود ندارد و برخی انواع سرطانهای مقاوم در برابر درمانهای متداول پیدا می شود. از این­رو مطالعه­ی داروهای جدید و تست آنها برای سنجش تاثیر آنها از ضروریات حوزه پزشکی به شمار می رود. قبل از اینکه رادیو داروهای جدید بر روی بیماران آزمایش شود، لازم هست با استفاده از روشهای دیگر کارایی این داروها مورد ارزیابی قرار بگیرد. از جمله این روشها استفاده از تصاویر پزشکی بیماران قبلی (که با داروهای قدیمی تر مورد درمان قرار گرفته اند)، شبیه سازی این تصاویر به کمک نرم افزارها و کدهای مخصوص، روشهای یادگیری ماشین و به دست آوردن نقشه دوز به کمک آنها هست. از آنجا که مکانیسم اصلی درمانو یا تشخیص، مطالعه­ی برهمکنش­های فیزیکی بین پرتو و سلولهای سرطانی و بافت سالم بدن است، و بسیاری از کدهای شبیه سازی براساس این مدلهای فیزیکی نوشته شده است، می توان برای داروهای جدید نیز نقشه دوز را (بدون تزریق دارو به بیماران) بررسی کرد.